Filipino

Ang teoryang ito ay nagpapaliwanag na bigay ng diyos sa tao ang wika.

Si Haring Thot ang manlilikha ng pananalita o wika para sa kanila.

Sa China, naniniwala silang siya ang Son of Heaven na pinanggagalingan ng wika nila.

Ayon sa aklat nito, na sinasabing sa China, naniniwala sila na ang Son of Heaven na si Tien-Zu pinanggagalingan ng wika nila.

Si God Nabu naman daw ang nagbigay sa kanila ng wika.

Ang kakayahan nila sa wika ay ibinigay ng babaeng Diyos nila na si Saravasti na asawa ni Brahma.

Siya ang Female God na Creator of the Universe ayon sa mga Hindus.

Ang manlilikha ng wika sa lugar na ito ay si Amaterasu.

Ayon sa mga teorista sila raw ang pinakamatandang lahi.

Ito rin daw ang pinakamatandang wika.

Ang manlilikha ng pananalita ayon sa paniniwala ng mga Egyptians.

Ayon sa kanya walang makakapagsabi kung saan o paano ba talaga nagsimula ang wika. Maaring ang tao noon ay nakikipagkomunikasyon sa pamamagitan ng pag-iyak, paghiyaw, pagkilos o paggalaw, pagkumpas ng mga kamay hangga't ang mga senyas na ito ay binibigyan ng mga simbolo at kahulugan.

Sinabi nila na ang lahat ng kultura ay may kani-kanilang kuwento ng pinagmulan ng wika, kung minsan ay walang kabuluhan at malayo sa katotohanan ngunit nakawiwili.

Ang wika ay isang likas at makataong pamamaraan ng paghahatid ng mga kaisipan, damdamin at mithiin.

Ang wika ay isang sistema ng mga sagisag na binubuo at tinatanggap ng lipunan. Ito ay resulta ng unti-unting paglilinang sa loob ng maraming dantaon at pagbabago sa bawat henerasyon, ngunit sa isang panahon ng kasaysayan, ito ay tinutukoy ng isang set ng mga hulwaran ng gawi ng pinag-aaralan o natutunan at ginagamit sa iba't-ibang antas ng bawat kasapi ng pangkat o komunidad.

Ang wika ay isang set o kabuuan ng mga sagisag na ginagamit sa komunikasyon. Ang wika na ginagamit ng tao ay hindi lamang binibigkas na tunog kundi ito ay sinusulat din. Ang tunog at sagisag na ito ay arbitaryo at sistematiko. Dahil dito, walang dalawang wikang magkapareho bagaman ang bawat isa ay may sariling set na tuntunin.

Ang wika ay isang arbitaryong sistema ng mga tunog o ponema na ginagamit ng tao sa pakikipagtalastasan.

Ang wika ay isang kabuuan ng mga sagisag na panandang binibigkas na sa pamamagitan nito ay nagkakaunawaan, nagkakaisa at nagkakaugnay-ugnay ang isang pulutong ng mga tao.

Ang wika ay masistemang balangkas ng sinasalitang tunog na pinili at isinaayos sa paraang arbitaryo upang magamit ng mga taong kabilang sa iisang kultura.

Pinanindigan ng teoryang ito ang panggagaya sa mga likas na tunog gaya ng ngiyaw ng pusa at tilaok ng manok.

Naniniwalang ang wika ay galing sa instinktibong pagbubulas na nagsasaad ng sakit, galak, tuwa, atbp.

(tunog ng bagay) Kilala rin sa tawag na teoryang natibisko na may ugnayang misteryo ang mga tunog at katuturan ng isang wika at bagay-bagay sa paligid.

(gestures) Nagsasaad na ang tao ay tumutugon sa pamamagitan ng kumpas sa alinmang  bagay na nangangailangan ng aksyon.

Naniniwalang ang wika ay nagmula sa mga ingay na nalikha ng mga taong magkatuwang sa kanilang pagtatrabaho o puwersang pisikal.

Mga tunog mula sa mga ritwal ng mga sinaunang tao na nagging daan upang magsalita ang tao. Ang mga sayaw, sigaw, o inkantasyon at mga bulong ay binibigyan nila ng kahulugan at sa pagdaraan ng panahon, ito ay nagbago.

"Kung ano ang wika mo, iyon ang pagkatao mo".

May dalawang aspekto ang gawi sa wika na mula sa panlipunang punto de bista: 1.) ang tungkulin ng wika sa pagbuo ng panlipunang relasyon, at 2.) ang papel na ginagampanan ng wika sa pagbuo ng impormasyon tungkol sa tagapagsalita.

Ang wika ay isang kabuuan ng mga sagisag na panandang binibigkas na sa pamamagitan nito ay nagkakaunawaan, nagkakaisa, at nagkakaugnay-ugnay ang isang pulutong ng mga tao.

Ponolohiya, Morpolohiya, Sintaktika, Semantika/Pragmatika at Gramatika

Isang pag-aaral tungkol sa relasyon ng wika sa komunidad.

Ito ay tungkol sa pagsisiyasat ng mga relasyon sa pagitan ng wika at lipunan na may layunin sa pag-unawa sa istraktura ng wika at kung paano gumagana ang mga wika sa komunikayon.

Sumasaklaw ito sa mga paksa na may kaugnayan sa panlipunang samahan ng pag-uugali ng wika(social organization of language of behavior).

Bahagi ito ng larangan ng lingggwistika na may kinalaman sa lugar ng wika sa mas malawak na konteksto ng lipunan at kultura nito, at ang papel nito sa paggawa at pagpapanatili na mga kultural na kasanayan at mga panlipunang kaayusan.

Ang wika sa pamamagitan ng lente ng antropolohikal na konsepto- kultural- upang makita ang kahulugan sa likod ng paggamit ng wikam ng iba't-ibang anyo nito, mga rehistro at estilo.

Kilala rin ito sa tawag ng jargon.

Ito raw ang tawag sa wika ng mga bayot o bakla.

Ang empasis nito ay direktang relasyon ng wika sa lipunan.

Pagkakaiba naman ito ng gamit ng wika dulot ng sosyal na factor.

Ito ang heograpikal na pagkakaiba ng wika ang magaganap dahil sa lugar o lokasyon ng tagagamit nito, o gamit ng wika dulot ng heograpikal na factor.

Ito ay wikang subordineyt sa katulad ding wika kaya tangi lamang sa isang lugar o rehiyon.

Kilalang porponent ng sosyolinggwistika dahil sa kanyang librong International Journey of the Sociology of Language.

Sinasabi niya na may dalawang aspekto ng mga gawi sa wika mula sa punto de vista ng lipunan.

Pampublikong salita ang mga ito, at hindi sikreto ang kahulugan at "kagalang-galang".

Isang systema ng komunikasyon kung saan ang tunog o simbolo ay nagtataglay ng mga bagay, kilos o ideya.

Inilarawan niya ang lipunan  na isang grupo ng mga tao na nagkakasama para sa isang tiyak na layunin o mga layunin.

Ayon sa kanya, sa pamamagitan ng paggamit ng wika, matatanggal ang hindi pagkakaunawaan at mabubuo ang pagkakaisa at pakikipagtalamitam.

Sikretong wika na ginagamit ng mga grupong kinabibilangan ng mga tagapagsalita nito.

Paraan ito ng tagapagsalita sa paggamit ng unang wika nila na iba kaysa tagapagsalita ng parehong wika.

Pagkakaiba ng wika ang magaganap dahil sa lugar o lokasyon ng tagagamit nito.

Salik ng baryasyon ng wika ang tawag dahil sa posisyong sosyal o panlipunan ng bawat grupo.

Ito ay ang hiwalay na pag-uusap sa pagitan ng mga pangkat sa isang particular na lugar o bansa.

Ito ay ponolohikal o ponetik napagbabago sa paraan ng pagbigkas at katangian ng pagsasalita na siyang pagkakakilanlan sa taong nagsasalita ng nagsasabing dayalekto.

Ito ay varayti ng wikang nalilikha ng dimensyong heograpiko, tinatawag din itong wikain.

Ito ay ang pekyuliralidad sa pagsasalita ng isang indibidwal, maaaring sa tono, mga salitang gamit o sa estilo ng kanyang pagsasalita atbp.

Ito ay ang salitang bawal gamitin o hindi maaaring gamitin sa isang pormal na usapan sa lipunan.

Ito ay salita o parirala na paghalili sa salitang taboo o mga salitang hindi masabi dahil malaswa, bastos o masama ang kahulugan o di-magandang pakinggan.

Ito ay grupo ng mga tao na may iisang wika na ginagamit at hindi lamang sa pansamantalang pagsasamahan sapagkat kolektibo ang lahat ng kanilang gawi gaya ng paraan ng pagsasalita, pananamit, pananaw-mundo at iba pa.

Bilang mga katangian ng wika na ginagamit ng isang pangkat upang makamit ang pagkakakilanlan ng grupo, at ang pagkakaiba ng grupo mula sa iba pang mga nagsasalita.

Ayon sa kanila na walang kultura sa isang lipunan na pareho sa lahat ng mga miyembro nito.

Ayon sa kanya, ito ay kultura sa loob ng isang kultura o lipunan sa loob ng isang lipunan sapagkat kahawig ito ng isang kultura sa isang lipunan na karaniwan ay sumasaklaw sa isang malaking bilang ng mga tao.

Ayon sa kanya, integral sa interpretasyon at representasyon ng mga lipunan at sitwasyon ang mga pagbabago, pagkakaiba-iba, at pagtaas ng teknolohiya pati na rin ang mga sitwasyong dating itinuturing bilang kombensyonal.