-
Błona komórkowa funkcje:
- białka mogą przesuwać się po powierzchni;
- fosfolipidy – lateralnie;
- w niskiej temperaturze – stan żelowaty stały; cholesterol pełni rolę „bufora płynności”;
- samoistne tworzenie struktur zamkniętych pęcherzyków.
-
Podział czynnościowy białek błonowych:
- receptory błonowe;
- białka sygnałowe – antygeny zgodności tkankowej;
- białka transportowe – kanały wapniowe, Na/K ATP-aza;
- białka kontaktowe – gap junction, tight junction;
-
Co to są Komórki neurogleju?
mają gwieździsty kształt (wypustki), nie uczestniczą w przewodzeniu bodźca, natomiast pełnią funkcje wspomagające komórki nerwowe.
-
Wymień komórki mikrogleju:
- astrocyty
- oligodendrocyty
- komórki mezogleju
- komórki ependymy (gleju wyściółkowego)
- komórki Schwanna (lemocyty);
- mielinujące;
- niemielinujące;
- końcowe;komórki satelitarne
-
Czym jest synapsa:
Połączenie między zakończeniem neuronu a komórką odbiorczą: neuronem lub komórką efektorową. Istnieją synapsy chemiczne i elektryczne
Synapsy nerwowo-nerwowe: akso-dendrytyczne, akso-somatyczne, akso-aksonalne.
-
Budowa synapsy
- kolbka synaptyczna;
- pęcherzyki z mediatorem;
- błona presynaptyczna;
- szczelina synaptyczna;
- błona postsynaptyczna.
-
Włókna
- Grube zmielizowane (15-120 m/s)
- Cienkie zmielizowane (3-15 m/s)
- Niezmielizowane (3 m/s)
-
Drogi i ośrodki czuciowe swoiste
- Czucie telereceptywne
- Czucie proprioreceptywne
- Czucie interoreceptywne
- Czucie eksteroreceptywne
-
-
Powonienie
- I neuron = komórki węchowe;
- II neuron = opuszka węchowego
- III, IV, VI neuron - brak
- Neuron kory hak zakrętu hipokampa
-
Wzrok
- I nerwu – czopki i pręciki
- II neuron – komórki dwubiegunowe
- III neuron – komórki zwojowe
- IV neuron – ciało kolankowate boczne
- V neuron – brak
- Neuron korowy = kora otoczona bruzdą ostrogłowa
-
Słuch
- I neuron – zwój spiralny ślimaka
- II neuron – jądra ślimakowate
- III neuron – jądra ciałka czworobocznego
- IV neuron – w wzgórek dolny blaszki pokrywy;
- V neuron – ciało kolankowe przyśrodkowe
- Neuron kory = zakręt skroniowy górny
-
-
Układ ruchowy
- Receptor = różne
- I neuron – zwój rdzeniowy
- II neuron – rogi tylnie rdzenia kręgowego, jądro smukłe, kuliste
- III neuron - Jądro brzuszne tylnie wzgórza
- IV, V – brak
- Neuron korowy = zakręt środkowy
-
Błędnik
- Receptor = receptory błędnika
- I neuron – zwój przedsionkowy
- II neuron zwój przedsionkowy
- III, IV, V – brak
- Neuron korowy – kora móżdżku, jądro nerwu III, IV, VI, rdzeń kręgowy
-
-
Dotyk
- Receptory = ciałka dotykowe Messnera i blaszkowate Paciniego
- I neuron – zwój rdzeniowy
- II neuron – rogi tylnie rdzenia kręgowego
- III neuron - Jądro brzuszne tylnie wzgórza
-
Temperatura
- Receptor = kolba końcowa Krauzego i ciałka zmysłowe Ruffiniego
- I neuron – zwój rdzeniowy
- II neuron – rogi tylnie rdzenia kręgowego, jądro smukłe i klinowate
- III neuron - Jądro brzuszne tylnie wzgórza
- IV, V
- Neuron kory – zakręt środkowy
-
Ból
- Receptor – nagie zakończenia
- I neuron – zwój rdzeniowy
- II neuron – rogi tylnie rdzenia
- III – Jądro brzuszne tylnie wzgórza
- IV, V
- Neuron korowy – zakręt środkowy
-
Czucie powierzchniowe
- Receptory mechaniczne – dotyk
- Receptory termiczne – temp.
- Nocyceptory – ból
-
ucie bólu głębokiego
- Receptory miotatyczne – narząd Golgiego
- Receptory wrzecionka mięśni i ścięgien
-
Rodzaje bólu
- Somatyczny – skóra, kości, mięśnie, stawy
- Trzewny – serce, płuca, przewód pokarmowy, układ nerwowy
- Neuropatyczne – nerwy, rdzeń kręgowy, mózg
-
Czas trwania bólu
- Ostry ból – ostrzegawczy, ochronny
- Chroniczny ból
- Chroniczny zapalny
- Chroniczny neuropatyczny – nie do leczenia
-
Nadwrażliwość
- Allodynia – ból na wskutek bodźca, który u zdrowych ludzi nie wywołuje bóli
- Hiperalgezja
- Wzrost wrażliwości po częstym bodźcu bólowym
- Włókna A-delta zniszczone
- Pierwotna - …., mediator zapalne – prostaglandy
- COX-1 – hamowanie przez Aspiryza…
- COX-2 – hamowanie przez Celerocib i Rofecoxib (..)
- Substancja P – włokna C, lokalne zapalenie
-
Bodźce nocyceptora
- Mecheniczne
- Termiczne
- Chemiczne
-
Reakcje: odruchy bólowe
- Autonomiczne
- motoryczne
- Afektywne
-
Transmitery bólowe
- Boradykinina
- Glutaminian
- Substancja
- PCGRP
-
Neurotransmiery szlaków zastępujących:
- Serotonina
- Noradrenalina
- Enkefaliny
-
Terapia bólu:
- cel: hamowanie sensytyzacji nocyceptywnej;
- kwas acetylosalicylowy – hamuje COX i obniża stężenie prostaglandyn;
- znieczulenie miejscowe – blokada kanałów sodowych – zmniejszenie bólu pooperacyjnego;
- ból przewlekły, np. u konia – neurektomia (nieodwracalna);
- morfina;
- agoniści receptorów α2 – ksylazyna;
- podawanie zewnątrzoponowe.
-
Klasyfikacja bólu
- Głęboki
- powierzchniowy
- przewodowy
- Ośrodkowy
-
Głęboki
- Kostno-stawowy
- Mięśniowy
- Naczyniowy
- Narządowy
-
Powierzchniowy
- Skórny
- Śluzówkowy
- Rogówkowy
-
Przewodowy
- Neuralgia
- Kauzalia
- Fantomowy
-
-
-
Budowa ucha
- zewnętrzne – do błony bębenkowej
- środkowe – młoteczek, kowadełko i strzemiączko
- Wewnętrzne – ślimak, ś. błoniasty, ś. kostny, błona podstawna, kanały półkoliste, trąbka Eustachiusza
-
UKŁAD AUTONOMICZNY (wegetatywny)
- Drogi nerwowe ruchowe są dwuneuronowe; w każdej jest zwój nerwowy
- Impulsy nerwowe przesyłane są za pośrednictwem włókna bez mielinowego stąd ich przekaz jest wolniejszy niż w układzie somatycznym
-
Układ współczulny (sympatyczny)
ma swoje ośrodki w pniu współczulnym, który jest równoległy do rdzenia kręgowego. Posiada krótkie włókna przedzwojowe oraz długie zazwojowe.
-
Układ przywspółczulny (parasympatyczny)
ośrodki znajdują się w śródmózgowiu, międzymózgowiu, rdzeniu przedłużonym oraz rdzeniu kręgowym. Posiada długie włókna przedzwojowe oraz krótkie zazwojowe.
-
Układ współczulny: rola:
kieruje pracą organizmu podczas stresu i wysiłku, gdy organizm zużywa energię (wzmaga dopływ krwi do tkanek – przyspieszenie akcji serca, wzrost stężenia substratów energetycznych).
-
Układ przywspółczulny
kontroluje pracę organizmu w stanie spoczynku (pobudza czynności trawienne, wspomaga wchłanianie i przyswajanie pokarmów, gromadzenie zapasów). Obie części tego układu działają jednocześnie, a harmonijna praca danego narządu jest efektem ich współdziałania
-
Neurotransmitery:
- Współczulny
- Przedzwojowe– Ach
- Zazwojowe – Na/A
- Przywspółczulny
- Przedzwojowe – Ach
- Zazwojowe – Ach
-
Receptory cholinergiczne
- Nikotynowe:
- Pentamery
- kanały jonowe
- Muskarynowe:
- M1
- M2
- M3
-
-
Serce ryby:
- Serce ryby składa się z zatoki żylnej, przedsionka, komory i stożka tętniczego oddzielonego od siebie zastawkami
- Jest to serce żylne, z którego krew wypływ aortą brzuszną do… , stamtąd tętnicami do ciała, powraca żyłami do zatoki żylnej
- Występuje jeden obieg
-
Serce płaza
- Serce z dwóch przedsionków i jednej komory – dochodzi do mieszania się krwi utlenowanej z krwią odtelnowaną
- Zatoka żylna związana jest z prawym przedsionkiem
- Z komory przez stożek tętniczy...
-
Serce gadów
W sercu niepełna przegroda międzykomorowa (u krokodyli całkowita), co powoduje nieznacznie mieszanie się krwi w komorach
-
Serce ptaków i ssaków:
występuje pełna przegroda między komorami, serce jest podzielone na część prawą i lewą, nie dochodzi do mieszania się krwi
-
Układ sercowo naczyniowy
Serce składa się:
2 przedsionki i 2 komory
-
-
Układ duży:
Tętnice i żyły układu dużego tworzą dwa zbiorniki - tętniczy i żylny
-
Układ mały
Tętnice i żyły układu małego tworzą dwa zbiorniki: zbiornik tętniczy płucny i zbiornik żylny płucny
-
Naczynia włosowate:
- Dwie sieci naczyń włosowatych:
- Pomiędzy zbiornikiem tętniczym dużym i zbiornikiem żylnym dużym
-
Układ bodźco-przewodzący:
Skurcz i rozkurcz możliwe są dzięki automatyzmowi serca z poprzez układ bodzco-przewodzący serca
-
Układ bodźco-przewodzący: składa się:
- Węzeł zatokowo-przedsionkowy (nadaje sercu rytm 60-100 )
- Węzeł przedsionkowo-komorowy
- Pęczek przedsionkowo-komorowy (pęczek Hisa)
- Pęczki międzywęzłowe
- Włóka Purkiniego
-
Fazy pracy serca
- Skurcz – refrakcja bezwzględna
- Refrakcja względna
- Przerwa
-
Prawo Bowditcha
Prawo wszystko albo nic
-
Krążenie
- Krążenie obwodowe
- Płucne
- Wrotne
- Układ naczyń limfatycznych (przewód piersiowy --> układ żylny)
-
Transport gazów
- Fizycznie rozpuszczone O2 bardzo mało w osoczu
- Przy pO2=13.3kPa 1l krwi=3ml O2, 35ml CO2 -- Dlatego musi być wiązane na drodze chemicznej
-
Transport O2
- O2 – osocze – erytrocyty
- Hemoglobina – oksyhemoglobina
- Hb4 + 4O2
- Zdolność krwi do transportu O2 wzrasta 70x
- Przy pO2 = 13.3kPa – 1 litr krwi
- 3 ml fizycznie
- 190 ml z hemoglobiną
-
Transport O2 (mechaniczne ujęcie)
- Sieć naczyń wsłosowatych krążenia dużego
- CO2 wzrost o 50ml/l krew (wzrost 0.05kPa)
- Krew tętnicza – zbiornik tętniczy duży 470ml CO2/l krwi pCO2 = 5.4kPa
- Zbiornik żylny duży – 530ml CO2/l krwi = pCO2 6.1kPa
-
Transport CO2 z tkanek do płuc
- 10% CO2 rozpuszczony fizycznie w osoczu i erytrocytach
- 70% HCO3 wodorowęglanowy układ buforowy osocza i erytrocytów
- 20% karboaminianów, CO2 związany z wolnymi grupami aminowymi białek osocza i hemoglobiny
-
Układ buforowy wodorowęglanowy
- HCO3-]
- [H2CO3]
- Wzrost HCO3- we krwi żylnej i spadek krwi tętniczej
- Cl- w krwi żylnej wchodzą do erytrocytów HCO3- z krwinek do osocza
- W krwi tętniczej Cl- wychodzą z erytrocytu do osocza
-
Dyfuzja gazów w tkankach
- Krew tętnicza > pO2 niż krew żylna
- Krew – O2 – komórki
- Tkanki – CO2 – krew
- Stopień zużycia tlenu = różnica tętniczo-żylna w zawartości O2
- Serce zużywa tlen 248ml O2/min
- Wysiłek fizyczny – wzrost 16x zużycia Tlen/min
-
Neurony wdechowe. Ośrodek wdechu – inspiratory. Rozrusznik czynności oddechowej.
- Jądro pasma samotnego NTS
- Część przednia jądra tylno-dwuznacznego nerwu błędnego rdzenia kręgowego – n. ruchowe mięśni wydechowych
-
Ośrodek wydechu - ekspiratory
- Część tylna jądra tylko-dwuznacznego nerwu błędnego
- Pobudza nerwy ruchowe mięśni wydechowych
-
Rola wentylacji:
- WDECH:
- spadek ciśnienia w jamie opłucnej;
- wzrost ciśnienia transmuralnego (zmiennego);
- wzrost objętości krwi w wewnątrzpiersiowym układzie niskiego ciśnienia;
- wzrost objętości wyrzutowej prawej komory.
- WYDECH – odwrotny kierunek zmian.
-
Mechanizm uzupełniający ilość tlenu, w oparciu o chemoreceptory:
- Kłębki szyjne i aortalne impulsy aferentne (wzrost pCO2 i H+, spadek pO2 w krwi tętniczej)
- -->
- Rdzeń przedłużony
- -->
- Ośrodek wdechu – przyspieszone i pogłębione oddechy
-
Całkowita woda organizmu:
- Noworodek – 80% masy ciała
- 20-40 lat
- 63% masy ciała mężczyzny
- 53% masy ciała kobiety
-
Rozmieszczenie wody: przestrzeń:
- Wewnątrzkomórkowa – 30-40%
- Zewnątrzkomórkowa – 22%
- Transkomórkowa – 1-3%
-
Płyn zewnątrzkomórkowy ECF
- Osocze
- Płyn tkankowy
- Chłonka
-
Płyn transkomórkowy
- Mózgowo-rdzeniowy
- Komory aorty
- Maź stawowa
- Płyn jamy opłucnej
- Płyn osierdziowy
- Soki trawienne
-
Utrata wody
- Mocz 1.5l
- Pot/skóra 0.5l
- Kał 0.1-0.2l
- Płuca 0.3l
-
Hormony wpływające na tworzenie moczu
- Wazopresyna --> cyklaza adenylanowa – cAMP = resorbcja zwrotna H2O w kanalikach dalszych (99%)
- Diureza wodna – hipotoniczny mocz – spadek wydzielania wazopresyny po wypiciu dużej ilości płynów hipotonicznych, spadek ciśnienia osmotycznego
-
Czynnik natriuretyczny ANF
- Wytwarzany przy wzroście objętości krwi krążącej
- Powoduje wzrost wydalania sodu i wody przez nerki
-
Renina
- W czasie niedokrwienia z aparat przykłębuszkowego nerwk
- Enzym proteolityczny
-
Renina: schemat działania:
Alfa 2 globulina (angitensynogen) --Renina--> Angiotensyna I --konwertaza--> Angiotensyna II
-
Schemat mechanizmu uzupełniającego wodę:
Droga osmotyczna:
- Bodziec: 2% wzrost somolarności pozakomórkowej
- Receptory: CNS (osmoreceptory)
- Efektory: ADH
- Odpowiedz: Antydiureza
- Wynik: Odkładanie wody
-
Schemat mechanizmu uzupełniającego wodę:
Droga objętościowa:
- Bodziec: 10% spadku objętości krwi krążącej
- Receptor: baroreceptory
- Efektor: Angiotensyna II
- Odpowiedź: pragnienie
- Wynik: chęć pobrania wody
-
Pragnienie:
- 2-3% wzrost osmolarności osocza u ludzi = pobudza pragnienie
- Osmotyczna regulacja pragnienia
-
Oksytocyna
- Wpływa na gospodarkę wody – hypersmolarność u psów taka sama reakcja oksytocyny i AVP
- U ludzi – dawki farmakologiczne oksytocyny wpływają na gospodarkę wody w nerkach
- zatrucie wodą – dawka oksytocyny > 20 mU/min + płyny hypotoniczne (> 3,5 l).
-
Ciąża
- gospodarka wodna – gromadzenie około 6-7 litrów wody, z czego 35% przypada na przestrzeń naczyniową;
- największa objętość krwi – 32-36 tydzień ciąży; przyrost osocza jest większy niż masy erytrocytarnej → spadek Htk;
- wzrost objętości krwi → wzrost objętości minutowej serca (szczyt 32 tc, ok. 5 l/ min);
- zwiększenie częstotliwości uderzeń serca o 20 uderzenia/min;
- całkowity opór naczyniowy spada (najniższy 32 tydzień ciąży);
- RR – najczęściej bez zmian lub rozkurczowe początkowo się obniża, potem nieco wzrasta.
-
Odwodnienie:
- łagodny niedobór – 2 litry;
- objawy: suchy język, pragnienie, skąpomocz;
- umiarkowany niedobór – 2-4 litrów;
- objawy: jak wyżej oraz osłabienie i tachykardia;
- znaczny niedobór – powyżej 4 litrów;
- objawy: jak wyżej oraz spadek RR, zmniejszenie filtracji kłębuszkowej, wzrost stężenia sodu w osoczu.
-
Zaburzenie równowagi kwasowo-zasadowej:
- Zasadowica: wzrost pH = duża utrata H+
- Kwasica: spadek pH = małą utrata H+
-
Pobieranie H+
- Poprzez CO2 z metabolizmu oksydacyjnego
- Przez H2SO4/H3PO4 – rozkład aminokwasów siarkowych i fosforowych
- Produkcja H+ jako następstwo utraty buforu
-
Produkcja H+ jako następstwo utraty buforu
- Wydalanie HCO3- przez nerki
- Utrata HCO3- z kałem (biegunka)
- Utrata HCO3- ze ślina (przeżuwacze)
-
Kwasie wszelkiego rodzaju i kroju:
- kwasica lub zasadowica oddechowa jest skutkiem niedostatecznej lub nadmiernej eliminacji CO2;
- kwasica lub zasadowica metaboliczna są skutkiem zatrzymania lub nadmiernej utraty jonów wodorowych;
- w fazie początkowej są one niewyrównane, później często ulegają kompensacji.
-
Kwasica oddechowa (pCO2 > 6.0kP)
- Przyczyny:
- Niedostateczna wentylacja
- Mechanizmy wyrównawcze:
- Wydalanie płynów wodorowych i zwrot wchłaniania jonów wodorowych w nerkach
- Zmniejszona wentylacja
- Zmniejszona wymiana gazowa
-
Zasadowica oddechowa (pCO2 < 4.7kPa)
- Przyczyny:
- Hiperwentylacja (histeria)
- Znaczna wysokość nad poziomem morza
- Mechanizm wyrównawczy:
- Wydalanie wodorowęglanów przez nerki, zasadowy mocz
-
Kwasica metaboliczna
- Przyczyny:
- Niedotlenione tkanki na wskutek zatrzymania krążenia, zakleszczenia aorty, przetoka, jelita cienkiego
- Mechanizmy wyrównawcze:
- Zwiększenie wydalania CO2, wzrost wchłaniania wodorowęglanów z moczem
-
Zasadowica metaboliczna
- Przyczyny:
- Przewlekłe spożywanie substancji zasadowych, niedobór K+, wymoty
- Mechanizmy wyrównawcze:
- Wydalanie moczu o odczynie zasadowym
- Pobranie zasad
- Nadmierna utrata nielotnych kwasów
-
Oddawanie H+ (Poprzez CO2)
Przez oddychanie - płuca
-
Oddawanie H+ (jako wodoru)
- Wydalane przez nerki (H+)
- Zużywa H+ - przekształcenie soli
- Organicznych (roślinożercy)
-
Układy buforowe - rola:
- Ochrona przed nadmiernym zakwaszeniem
- Ochrona przed nadmierną alkalizacją
-
Biologiczne układy buforowe
- Hemoglobina/hemoglobinian
- Białko/białczany
- Wodorowo- i dwuwodorofosforan
- Dwuwęglan/kwas węglowy (CO2)
-
Produkcja/pobieranie jonów H+
- Przez CO2
- Poprzez H2SO4/H3PO4
- Produkcja H+ jako następstwo utraty buforu
-
Oddawanie/zużywanie H+
- Przez CO2 (oddychanie, płuca)
- Jako H+ (wchłania H+ przez nerki; przekształca soli organicznych w ich kwasy)
-
Temperatura ciała:
wypadkowa wytwarzania i utraty ciepła. Prawidłowe funkcje organizmu uniezależnione od stałej temp.
-
Temperatura ciała: od czego zależy
- Szybkość reakcji chemicznych
- Układy enzymatyczne
- Prawidłowa temp ciała – jama ustna 37°C
-
Przewodzenie
wymiana ciepła pomiędzy przedmiotami o różnej temperaturze w czasie kontaktu
-
Ewaporacja
- Parowanie wody
- 2400 J/kg wody
-
Ośrodkowa wrażliwość termiczna
- Podwzgórze – część przednia
- Rdzeń kręgowy
-
Mechanizmy regulujące temperaturę ciała
Hormony
Termoregulacja bezdrżeniowa
-
Hormony regulujące temp
- Tarczycy – długotrwały, powoduje wzrost
- Adrenalina, noradrenalina – gwałtowny wzrost
-
Termoregulacja bezdrżeniowa aktywowana przez zimno:
- Dreszcz, głód, wzrost aktywności ruchowej, wzrost wydzielania A i NA = wzrost wytwarzania ciepła
- Zwężanie naczyń skroniowych „kłębek”, gęsia skórka --> zmniejszenie utraty ciepła
-
Termoregulacja bezdrżeniowa aktywowana przez ciepło:
- Rozszerzenie naczyń skórnych, pocenie się, zwiększenie oddychania --> zwiększenie utraty ciepła
- Brak łaknienia, apatia, bezruch --> zmniejszenie wytwarzania ciepła
-
Transport ciepła
- Wewnętrzny – krew i ukrwienie skóry poprzez zwężenie lub rozszerzenie naczyń skórnych
- Lokalny
- Rekacja Lewisa – krótkotrwałe rozszerzenie naczyń krwionośnych umożliwiające przepłynięcie krwi do kończyn = zapobiega martwicy przy ekspozycji na zimno
-
Prawo Dastre Morata:
Bodźce termiczne oddziałujące na duże powierzchnie skóry, powodują przeciwne do naczyń skóry zachowanie się dużych naczyń klatki piersiowej i jamy brzusznej
-
Mięsień gładki - cechy komórek mięśni gładkich
- Rozmieszczone są w ścianach narządów wewnętrznych
- Nie mają przyczepów kostnych
- Długość komórki do 40 micrometrów
- Posiadają tylko jedno jądro komórkowe
- Wnętrze komórek jest wypełnione nitkami kurczliwymi ułożonymi równolegle i biegnącymi wzdłuż osi długiej komórki
- Brak sarkomerów
- W transporcie Ca2+ bierze udział kalmodulina
-
Mięsnie gładkie – chrakterystyka
- brak sarkomerów;
- nitki kurczliwe;
- aktyna : miozyna = 15 : 1;
- brak troponin.
-
Mechanizm skurczu mięśni gładkich
- Wiązanie się jonów wapnia z kalmoduliną w cytoplazmie
- Aktywacja właściwości enzymatycznych jednego z łańcucha lekkich w
- Hydroliza ATP i zmiana konformacji gła… miozyny
- Przesuwanie się nitek aktyny względem nici miozyny
-
Budowa mięśnia poprzecznie prążkowanego
- Mięsień zbudowany jest z tysięcy komórek mięśniowych tworzących pęczki długości do 50 cm, na obydwóch końcach tworzą one przyczepy do ścięgien
- Średnica włókna wynosi 50 micrometrów; kształt walcowaty lub wrzecionowaty, kilka lub kilkanaście jąder
- Komórka otoczona sarkolemmą – pobudliwą błoną komórkową
- Komórki wypełnia sarkoplazma
- Włókienko składa się z grubych i cienkic nitek białek kurczliwych
- Nitka gruba -> miozyna (2 ciężkie i 4 lekkie łańcuchy
- Nitka cienka -> aktyna + tropomiozyna (4 sznury paciorków skręconych ślimakowato). Na tropomiozynie osadzone są cząsteczki troponiny.
-
Mechanizm skurczu mięśni poprzecznie prążkowanych
- Bodziec fizjologiczny (Ach -> pobudzenie błony sarkoplazmatycznej – depolaryzacja
- Depolaryzacja przesuwa się wzdłuż błony sarkoplazmatycznej i dzięki układowi sarkotubularnemu dochodzi do wnętrza komórki.
- Uwalniają się jony Ca2+ i wiążą się z podjednostką C troponiny
- Podjednostka I troponiny znosi hamujące działanie aktyny na miozynę
- Nitki aktyny wsuwają się pomiędzy nitki miozyny tworząc aktymiozynę (mechanizm ślizgowy). Skurcz uwarunkowany jest obecnością jonów Ca2+
-
Jednostką czynnościową włókna jest SARKOMER:
- Obejmuje on jeden cały prążek anizotropowy (A) i sąsiadujące z nim dwie połówki prążka izotropowego (I)
- Każdy prążek izotropowy lina Z, dzieli na dwie połówki należące do dwóch sąsiadujących sarkomerów
- Każda cząsteczka (filament) miozyny otoczona jest przez 6 cząstek aktyny.
-
Układ sarkotubularny
sarkotubularny jest to struktura wewnątrz komórkowa pośrednicząca w przenoszeniu pobudzenia wewnątrz całej komórki mięśniowej
-
Układ sarkotubularny zbudowany jest z:
- Siateczki sarkoplazmatycznej
- Kanalików cewek porzecznych T
- Cystern (zbiorników) bocznych i końcowych
-
Energetyka skurczu mięśnia poprzecznie prążkowanego. Energia uzyskiwana jest z rozkładu ATP, a następnie wykorzystywana do:
- Uruchamiania mostków porzecznych miozyny
- Wychwytywania przez siateczkę sarkoplazmatyczną wolnych jonów Ca2+
- Nierozłożone ATP związane z miozyną jest konieczne do rozbicia kompleksu aktymiozyny i utrzynamia prawidłowego działania mostków poprzecznych
-
-
Pojedyńczy
- Izometryczny (zmiana napięcia bez zmiany długości)
- Izotoniczny (zmiana długości bez zmiany napięcia)
- Auksotoniczny (zmiana długości i napięcia)
-
-
Siateczka śródplazmatyczna
Pęczki otoczone są rozbudowanymi błonami siateczki śródplazmatycznej. Pomiędzy pęcherzyki siateczki wnikają tak zwane kanaliki T, łączące się z błoną cytoplazmatyczną włókna. Takie rozwiązanie zapewnia połączenie wewnętrznego systemu błoniastego z plazmalemą i umożliwia szybkie rozprzestrzenienie się bodźca skurczowego we włóknie. W tej sytuacji spłaszczone jądra komórkowe, których liczba może dochodzić do kilkuset, zostają zepchnięte na obrzeża komórki.
|
|