علم النفس احدی

• 1- جان یا حیات حیوانی
• که مرگ برایش پایان و غایت است

• 2- روان
• مجموعه حالات رواانی که خاصیت ادراکی، انفعالی و افعالی داردو بر مبنای این سه خصوصیت خود را می سازد و شخصیت خود را شکل می دهد

• 3- شخصیت شکل یافته و متعادل
• به مرتبه ای از کمال رسیده است

• 4- وجدان نفسانی یا خودآگاهی
• هم به معنای جان و هم به معنای عاملوجدان و شعور که نتیجتا منش انسانی را بیان می کند

• 5-اصل ثابت انسانی و خودآگاهی
• حالت اکتسابی جذب خیر یا شر را دارد

6- نفس حیوانی یا نفس تعالی نیافته

• نفس از سویی با فطرت و ذات خویش و از سویی با محیط در ارتباط است و شکل می
• گیرد

فصلی از فصول فلسفه یا حکمت به شمار می رفت و هر حکیمی آن را تابع سیستم فلسفی خود قرار می داد

فیلسوف نفس را به عنوان جوهری مستقل از بدن می دانست و برای آن قوایی فرض می کرد و تعبیر فیلسوف دلیل اثبات  آن بود

در روانشناسی امروز عکس این عمل صحیح است. موضوع اصلی بحث حالات روانی یا کیفیات انسانی است و ازطریق مشاهده و تجربه کسب می شود.

مشاهده و تجربه

ابو یوسف یعقوب بن اسحاق کندی

القول فی النفس المختصر من کتاب ارسط و فلاطن و سایر فلاسفه

کلام الکندی فی النفس مختصر و جبر

نفس نخستین استکمال جسم طبیعی بالقوه دارای حیات است

ارسطو

جوهری بسیط، الهی و روحانی است که نه طول دارد نه عرض و نه عمق. نوری است از انوار باری تعالی

اما نمی گوید قبل از بدن موجود بوده یا نه

• پیرو ارسطو
• جبهه گیری مشخصی ندارد
• نمی گوید قبل از بدن بوده یا نه
• به بقای نفس اعتقاد دارد

• دو قوه بزرگ:
• قوه حسی
• قوه عقلی

• قوای دیگر میان این دو قوه اند:
• قوه مصوره (تصور)ه
• غاذیه (موجب بقای فرد می شود)ه
• نامیه
• غضبیه
• شهوانیه

آلت برخی دماغ است که محل همه ی قوای نفسیه است و آلتی است مشترک میان حس و عقل

برخی را آلات ثانوی است چون چشم و گوش و زبان و لامسه

• همانطور که انسان و حیوان و نبات دارای نفس هستند، افلاک نیز دارای نفس اند که بدان نفس فلکی می گویند
• حرکت دورانی فلک سماوی ناشی از این نفس است

حقیقت آن با نفس انسانی، حیوانی و نباتی متفاوت است اما تا جدودی با نفس ناطقه انسانی تجانس دارد

• نخستین استکمال جسم طبیعی آلی بالقوه ذی حیات
• و
• صورت جسم است

ارسطو

• 1- درک معقولات می کند و معقولات مجردند مثل سفیدی و سیاهی
• 2-شعور دارد.
• 3-اضداد را با هم درک می کند
• 4-بعد از پیری نیرومندتر می شود

دلایل در کتاب

• 1- سعادت را شناخته و به آن رسیده اند- مخلد
• 2-سعادت را شناخته اند از آن اعراض کرده اند- مخلد در شقاوت
• 3-سعادت را شناخته اند به درجه عقل مستفاد نرسیده اند و همچنان نیازمند ماده اند

• غادیه
• منمیه
• مولده

که قوه هایی خدمتگزارند

• حواس ظاهری(حواس پنجگانه)ه
• حواس باطنی (چون متخیله، واهمه، حافظه، متفکره)ه
• قوه شهویه و غضبیه (محرک اعضا)ه

فارابی

• کل واحدی را تشکیل می دهند
• از جسم جدا نیستند

هر کدام برای طبقه ی مادون خود صورت است و برای طبقه مافوق خود ماده

• قوه حساسه برای قوه متخیله ماده استو قوه متخیله صورت اسن است
• قوه متخیله برای قوه ناطقه ماده است و قوه ناطقه صورت آن است
• ناطقه صورت همه ی قوا

• جان
• یا حیات حیوانی

• جان
• یا حیات حیوانی

روان

• شخصیت
• شکل یافته و متعادل

• وجدان
• نفسانی یا خودآگاهی

• وجدان
• نفسانی یا خودآگاهی

• اصل
• ثابت انسانی و خودآگاهی

• نفس حیوانی
• یا نفس تعالی نیافته

• نفس
• را به معنی وسیع مبدا و حرکت در نظر گرفته

• همه کائنات
• را واجد این موهبت می داند

• نفس
• فلکی، نفس نباتی، نفس حیوانی، نفس انسانی

• جوهری
• واحد ، دارای فوه ها و افعال مختلف

• یه
• سری اجسام رشد تغذیه و تولید مثل دارند، یه سری نه

• پس
• علاوه بر جسمیت یه چیز دیگه ای درونشون هست که این افعال رو ایجاد می کنه. این چیز
• نفسه

• دارای
• سه قوه: غاذیه (برای بقا) نامیه (برای کمال) مولده (برای بقای نوع)ه

• دارای
• دو قوه : مدرکه و محرکه

• یک
• قوه: عقل و بر دو قسم است : عقل عملی و عقل نظری

• انسان
• می تواند معقولات را دریافت و علوم را درک کند ولی نفس حیوانی فقط قادر به درک
• جزییات است

• نفس
• پس از تباهی و مرگ بدن، از میان نمی رود

• اصالت
• روح: بدن امری فرعی و اضافی و انضمامی است/ نفس اصالت دارد

• مادی
• گرایی: بدن و ماده اصالت دارد و جوهر مجردی که مستقل از بدن باشد وجود ندارد

• نفس و
• بدن دو ماهیت متمایز غیر متجانس / بدن زندان نفس است

اتحاد

• باعث
• تکامل همدیگر

• تابع
• ارسطو با یک اختلاف کوچک: به هم متصل نیستند و نفس پس از مرگ زنده می ماند

• هم
• قوه، هم صورت ، هم کمال

• نفس
• کمال جسم آلی است

• واژه
• فرانسوی entelechie

• اصلی
• و عارضی یا کمال اول و کمال دوم

• کمال
• اول: برای کار خود به غیر از خویش نیازمند دیگری نباشد و بتوان کمالات دیگر را به
• آن منسوب کرد

• کمال
• دوم:تابع و عارض کمال اول باشد. مانند برندگی شمشیر که تابع خود شمشیر است / افعال
• حیاتی که پیرو وجود جان در بدن هستند